Bela Dei gratia Hungarie, Dalmacie, Chroacie, Rame, Seruie, Galicie, Lodomerie, Cumanieque Rex uniuersis Christi fidelibus paginam presentem inspecturis salutem in uero salutari. Ea que iudicio legitime terminantur firma debent et perpetua permanere; et ne in recidiue questionis scrupulum relabantur, auctoritate Regia conuenit communiri. Hinc est quod ad vniuersorum noticiam tenore presencium uolumus peruenire, quod cum inter Monasterium Beati Mauricij de Bel ex parte una, et nobiles uiros de genera Pech, Marcum scilicet, Mathiam, Dominicum, et quam pluers alios ex altera, super quadam terra nomine Quoyar questio coram nobis, diucius uentilata fuisset, allegantibus iam dictis nobilibus, ipsam terram ad ipsos iure hereditario pertinere, e conuerso uero Monasterio respondente, quod iam dicta terra ex donacione beatissimi Regis Stephani ad ipsum Monasterium pertineret, et semper pacifice possedisset; nos ipsi Monasterio, cum priuilegium se habere super hoc idem assereret, probacionem duximus indicendam. In assignato itaque termino priuilegium memorati Sancti Regis Stephani donacionem terre tociens dicte expresse continens in iudicio exhibitum fuit nobis; insuper priuilegium beati Regis Ladislai, qui dictum priuilegium Sancti Regis Stephani innouarat, et metas undique in suo priuilegio distinguebat, extitit presentatum, probacionesque euidentes possessionem continuam ipsius Monasterij clare ac manifeste docentes sunt oblate. Nos igitur tam manifestis 101documentis plus quam ad plenum instruciti, cum iam luce clarius constaret, ipsam terram ad Monasterium pertinere, eam eidem Monasterio pariter cum dusnicis ibidem existentibus, super quibus eciam actum extitit et legitime probatum, de consilio Baronum nostrorum duximus adiudicandam, parti aduerse silencium perpetuum imponentes. Quam utique terram per fidelem clericum nostrum Stephanum Canonicum Albensem sibi fecimus restitui, certis undique metis innouando. Ut igitur hec a nobis lata sentencia robur irretractabile obtineat, nec possit per quempiam in dubium reuocari, presentes concessimus litteras dupplicis sigilli nostri munimine perhenniter roboratas. Datum Bude, quarto nonas Aprilis, anno gracie millesimo ducentesimo quadragesimo; Regni autem nostri anno quinto.

(Eredetie a szent-mártoni főapátság levéltárában.)