Dyonisius Comes de Zounuk et de Bokon vniuersis presens scriptum inspecturis salutem in Domino sempiternam. Quia uidelicet quedam penalitas ineuitabilis humane nature dominatur, abbine censuit discretorum prudencia, res bene gestas scriptis mandare, vet apus posteros robur valeant obtinere. Hinc est, quod ad vniuersorum noticiam harum serie volumus peruenire; quod ad vniuersorum noticiam harum serie volumus peruenire; quod cum causa, que vertabatur inter venerabilem patrem Fauum Abbatem et Conuenctum Monasterii Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie super terra populorum suorum de villa Venyu subter Bokon ex vna parte, et custodes silue Bokon de uilla Churgi ex altera multis altercacionibus fuisset coram domino Rege ventillata, cumque nec parceretur laboribus, et expensis iam gravarentur; tandem Iudice Curie Regie consenciente pacem inter se reformare studuerunt partes iam dicte. Sed dum ipsa pacis reformacio, nisi nobis mediantibus, uigorem nullum uisa fuisset posse obtinere, eo quod custodes silue supra notati ex Regia donacione nostre potestati subiicerentur, misimus uice nostra Saulum Comitem de Bokon fidedignum de genere Peukenw, qui postmodum super serie pacis reformate remisit nobis litteras suas autenticas continentes hanc formam.
Metuendo domino suo Dyonisio Comiti de Zonouk et de Bokon incolumitatem cum fideli seruicio. Quia dominacionis vestre mandatis pro uiribus paratus sum obtemperare, noueritis, me accessisse super faciem terre Venyu subter Bokon Ecclesie Beati Martini de Sacro Monte Pannonie, super qua contencio inter dictam Ecclesiam et custodes silue Bokon de uilla Churgi haberi uidebatur, et conuocatis illuc vniuersis commetaneis terre pretaxate cum multis nobilibus prouincie, inter quos fuerunt nominatim Iohannes filius Gug, Dece et Gregorius filij Cornelii, et Benedictus filius Beund; qui omnes requisiti cum fide Deo debita et corone asseruerunt; populos Ecclesie sepe dicte de villa Venyu a plaga occidentali in terra arabili commetaneos cum vduornicis de villa Feneufen hactenus semper exstitisse; asseruerunt eciam arabilem terram in vertice montis Zirku nominato. Super quam causam contradiccio nulla habebatur, et terram arabilem a plaga aquilonari vsque ad pinetum dictis populis libere pertinere; in quam assercionem consenserunt sepe memorati custodes sjlue, videlicet Benke centurio, Zunka, Weoda et Martinus, qui litis huius fuerant executores cum vniuersis sociis suis senioribus ac iunioribus, qui omnes in facto dicte terre comparuerunt, et omnis litis prosecucioni et accioni, quam super terra memorata habere videbantur, omnino renunciarunt tali condicione, quod populi dicte Ecclesie impostetrum nullam arborem viuentem audeant extirpare; insuper eciam supra notatus Abbas obligauit se dictis custodibus siluarum expensas ad tres vel quatuor marcas refusurum, ita tamen, si cum ceteris sociis suis super hoc ipsum serio prestarent sacramentum.
Preterea eciam adstiterunt personaliter coram nobis sepe dicti custodes siluarum vice et nomine procuratorio vniuersorum sociorum suorum, et frater Henricus nomine dicti Abbatis sui et sui Conuentus sepius dictorum, postulantes supplici voce reformacionem ipsam predicte pacis priuilegialibus litteris nostris confirmari. Quorum iustis et racionabilibus peticionibus inclinati, ne aliquorum malicia prenotata pacis reformacio in irritum valeat aliquando per ipsas partes reuocari, presentes concessimus sigilli nostri munimine roboratas. Anno Domini M.CC.L. octauo, septimo Kalendas Aprilis.
(Eredetie a szent-mártoni főapátság levéltárában.)