Cum Romani Regni felix prosperitas, et regentis Imperium Romani Regis magnifici prosperari nobis felicitas nuntiatur, ubertate mirifica faecundata, succrescit in nobis materia gaudiorum, et diversis angustiis angustatum in Ecclesiae nostrae adversitatibus pectus nostrum, laetis vestris successibus ampliatum pascitur, et in quantum vestrae potentiae brachia dilatatis funiculis virium latius roborantur, in tantum nostra praecordia redundantibus gaudiis altius elevata respirant. Illi tamen Deo altissimo dignae devotionis rependimus gratias, qui in vobis virtute suae potentiae misericorditer operatur res adeo gratiosas; ubi etiam, quod humanae modulus facultatis difficile et velut impossibile reputat, moderator alti consilii Dei filius in negotiis vestris facili levitate modificat, perficit, et consumat. Sane super sponsalibus inter Dominam nostram, filiam vestram (Clementinam), et illustrem Principem N. (Andream) Ducem Slavoniae, de consensu sanctissimi Patris nostri et Domini, Sanctae Rom. Ecclesiae Summi Pontificis laudabiliter ordinatis laudes omnipotenti Deo referimus, eo quod ad sublimationem Sacri Imperii foedus hujusmodi amicitiae feliciter duraturae credimus et speramus Divinitus adunatum. In qua sperata diutius unione divisiones et schismata, quae adversus Romani culminis unum caput se elevant et extollunt, deficiente spe vacua convertentur ad vesperam, ut adorent vestigia regis magnifici, quem magnificavit altissimus in sublimi solio monarchiae confirmans et roborans Regnum ejus.

(Bodmann id. m. 28. l.)