Rudolphus Dei gracia Romanorum Rex semper Augustus Magnifico viro domino ... Duci Venetorum amico suo sincere dilectionis salutem cum Regie benignitatis affectu. Quantis opprobriis et probrosis injuriis indesinens Reipublice disturbator quidam O., Rex Bohemorum Illustris post pacis federa, post fidelitatis debite nobis per ipsum prestita sacramenta nos impulerit, ut ad ejus conatus nefarios reffrenandos potentie nostre brachium levaremus, omnes minores cum majoribus sepe viderunt apercius, qui conspiraciones, quas idem Rex adversus nostram salutem fecerat, insidiarum jacula, que tetenderat, laqueos, quos absconderat, non ignorant, et quoniam de Regalium successuum precordiorum nostrorum injuria credimus in gaudio redundare, sinceritati Vestre ea, que omnipotentis Dei gracia, que causas justas diligit et detestatur iniquas, in nobis et Imeprio resplenduit hib diebus, tenore presencium duximus declaranda. Sciat itaque Vestra providencia, quod nos feria quinta proxima post festum Bartholomei eo loco locarimus castra nostra, quod a territoriis dicti Regis Bohemie vix ad spacium dimidii milliarii theothonici distabamus, mane vero sexte ferie subsequentis una cum dilecto filio et amico nostro carissimo Illustri Rege Hungarie procedentes cunctos acierum nostrarum adjunximus stacioni hostium, sic quod hora diei quasi sexta inter nos gravis pugna committitur; in qua dictus Rex Bohemie more stenui pugilis viriliter se defendens, tandem devictus occubuit, non a nostra virtute prostratus, sed eo pocius impugnante contra Rempublicam defendente collissus. In quo eciam bello nobiles Regni Bohemie et alii, qui cum ipso Rege venerant pociores, aut mortui gladio ceciderunt, aut victo certamine, dum ad fuge presidium se converterent, ab insequentibus 166sunt detenti. Verum sum et veris et certis indiciis Celsitudini nostre constet, quod non nostra sed summi Dei, salutem nostram in tanto discrimine misericorditer protegentis, potencia, triumphavit, presentem preclaram victoriam illius titulis et honori adscribimus, qui ad nostre humilitatis angustias finiendas immense sue clemencie misericordes oculos tunc misericorditer inclinavit, dum extreme necessitatis periculum imminebat. Vos igitur, amicorum sincerissime, quesumus grates Altisimo referatis et in gloriose Marie Virginis laudes, quorum presidiis vita nostra morti proxima salva substitit, et Romani Imperii Celsitudo mirabiliter incurvata respiravit, virtute mirabili Vestri cordis intima resolvatis. Datum in Castris apud Velsperg VI. Calendas Septembris, Regni nostri anno V.

(A Copia de Commemoriali czímü velenczei államkönyv I. kötetéből. 385. lev.)