Capitulum Ecclesie Albensis uniuersis Christiane fidei cultoribus presentibus pariter et futuris presencium noticiam habituris salutem in eo, qui est salus omnium. Omne quod memoriam appetit, dignum est testimonio litterarum commendare, ne res temporaliter geste simul cum labente tempore e memoria succedencium elabantur. Quocirca Vniuersitati uestre tenore presencium declaramus, quod Elec filius Comitis Nicolai exhibuit nobis litteras domini Regis hec verba continentes:

Bela Dei gracia Rex Hungarie stb. (következik IV. Béla királynak 1256-ki okmánya, mint fentebb 305. sz. a.)

Et postmodum eodem die et hora dominus Fauus Abbas Sancti Martini de Sacro Monte Pannonie exhibuit nobis litteras nostras memoriales sub hac forma:

Nos Capitulum Ecclesie Albensis stb. (következik ugyan a fehérvári káptalannak 1256-ki bizonyságlevele, mint fentebb 313. sz. a.)

Et iterum idem dominus Abbas coram eodem Elec exhibuit alias litteras nostras continentes hunc tenorem:

Nos Capitulum Ecclesie Albensis stb. (következik ugyan a fehérvári káptalannak 1257-ki bizonyságlevele, mint fentebb 332. sz. a.)

Igitur duobus annis supradictis finaliter decursis, in principio tercii anni idem Elec, ut est dictum, coram nobis constitutus, utpote uir discretus et undique circumspectus et anime sue remedio prouidere, et ab onere dicti debiti quo dicto Abbati et suo monasterio tenebatur obligatus se cupiens exonerare et absoluere, quandam possessionem suam Dijenis sitam in Comitatu Posoniensi cum omnibus vtilitatibus et pertinenciis, nihil juris seu porcionis sibi in eadem resernando, totaliter cum eodem jure, quo pater et omnes progenitores ipsius possidebant, sub eisdem antiquis metis per suos progenitores circumquaque per ambitum et vallatum eleuatis, simul eciam porcione habita in Danubio et insulis ad eandem possessionem Dijenis pertinentibus, Monasterio Beati Martini de Sacro Monte Pannonie salubri deliberacione prehibita pure et perfecte nullo de sua cognacione contradicente contulit, tradidit et donauit jure perpetuo possidendam, ut prediximus, pro ducentis et octoginta marcis argenti sic ardeneiori ac sinceriori deuocione inuitante pro eterne remuneracionis brauio obtinendo, ne in nouissimo die, tempore examinis districti Judicis cum villico iniquitatis subjaceat ulcioni. Et propterea et deuocione accensus et ex authoritate licencie domini Regis superius inserte ad perfectum securatius ita inuiolabiliter et irreuocabiliter dictam possessionem Dijenis sepe dicto Monasterio appropriare et perpetuare exoptauit, ut nullo unquam tempore alicui successori ipsius liceat remutare vel aliqua racione pretensa reuocare, scilicet ut hereditas et dotalicium pluries dicti Monasterii remaneat perpetuo munimine roborata. Nec hic sub silencio pretereundum duximus, quod idem Elek septem capita seruorum suorum, uidelicet Itev cum tribus filijs, et Beed cum duobus filijs, et unum libertinum suum nomine Andream, existentes in sepius memorata possessione Dijenis jam dicto Monasterio Sancti Martini pro viginti et quatuor marcis argenti vendidit jure perpetuo et irreuocabili possidendos, et eandem summam pecunie plenarie et integraliter recepit coram nobis. Vt igitur hujus donacionis, vendicionis seu satisfaccionis series robur perpetue firmitatis obtineat, ad peticionem sepedicti Elek pluries dicto Monasterio presentes concessimus litteras sigilli nostri munimine roboratas. Anno Domini millesimo ducentesimo quinquagesimo octauo, decimo kalendas Septembris. Magistro Philippo Ecclesie nostre Electo aule Regie Vice-Cancellario, Gregorio Cantore, Feliciano Custode, Ambrosio Decano existentibus.

(Eredetie a pannonhalmi főapátságnak levéltárában.)