Ladizlaus Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodamerie, Cumanie Bulgarieque Rex omnibus presens scriptum cernentibus salutem in omnium saluatore. Ad vniuersorum noticiam harum serie volumus peruenire, quod cum Herrandus filius Vros fidelis noster a primeuis sue adolescencie temporibus, primo patri nostro karissimo domino Stephano Regi Hungarie inclite recordacionis, et per consequens nobis gratum semper exhibuisset seruicium et sedulum famulatum, propter que a Regali Magnificencia refouendus fuerat omni bono; nos consideratis suis seruicijs meritorijs, uolentes sibi grata uicissitudine respondere, quandam terram Castri nostri Zaladiensis Markusfeldy uocatam, que quidem terra usui quinque aratrorum uel circa hoc, sicut uisu considerari potuit, sufficientem, simul cum vinea in eadem existenti, in qua quatuor mansiones castrensium dicti Casiri residebant, cum omnibus suis appendicijs et utilitatibus vniuersis, ipsi Herrando, et suis heredibus heredumque suorum successoribus contulimus, dedimus et donauimus perpetuo et irreuocabiliter pacifice possidendam, et eundem Herrandum in corporalem possessionem dicte terre per Keled filium Keled hominem nostrum sub testimonio fidelium nostrorum Conuentus Zaladiensis fecimus introduci; presentibus omnibus commetaneis et uicinis, et non contradicentibus; sicut in eorundem Conuentus litteris uidimus contineri. Cuius quidem terre Markusfeldy mete et termini, sicut per litteras iam dictorum Conuentus Zaladiensis nobis constitit, hoc ordine distinguntur: Incipit enim prima meta iuxta terram Ladyzlai filij Petri in quodam fluuio, et egreditur ad aquilonem per ipsum fluuium, peruenit ad duas metas in arboribus tul et cher; inde uertitur ad orientem, uadit usque ad uiam Edelich, iuxta quam sunt tres mete, quarum una est terrea, secunda in arboribus tul, tercia in quercu; deinde flectitur ad meridiem, peruenit ad metas terre Mogorod, ubi una est in arbore piri, alia terrea; inde uertitur ad occidentem, uadit per metas continuas ad metas terre Badna; et inde similiter per metas continuas currit ad metasterre Bilata, ubi est una meta in arbore tulfa; de qua uergendo ad aquilonem, reuertitur ad metas terre Ladizlai supradicti, et incidit in fluuium Tyliznuk, iuxta quem sunt due mete, vna in arbore egur, alia in arbore bykfa; ibique terminantur. Vt igitur huius nostre collacionia seu donacionis series robur perpetue firmitatis obtineat, nec processu temporum per quempiam possit in irritum retractari, presentes concessimus litteras duplicis sigilli nostri (munimine) roboratas. Datum per manus venerabilis viri Magistri Benedicti: Sancte Strigoniensis Ecclesie Electi, Prepositi Budensis et aule nostre Vice Cancellarij dilecti et fidelis nostri, anno, Domini MşCCşLXXş quinto, Regni autem nostri anno tercio. Venerabilibus patribus Stephano Colocensi et Johanne Spalatensi Archiepiscopis; Job Quinqueecclesiensi, Philippo Waciensi aule domine Regine karissime consortis nostre Cancellario, Thymotheo Zagrabiensi, Dionisio Jauriensi, Lodomerio Waradiensi, Petro Transsiluano, et Andrea Agriensi Episcopis, Ecclesias Dei feliciter gubernantibus. Nicolao Palatino, Comite Supruniensi et Judice Cumanorum, Johanne Banototius Sclauonie, Nicolao Bano maritimo et Comite de Guechke, Iwachino Magistro Tauarnicorum nostrorum, Nicolao Woyuoda Judice Curie nostre, Matheo Woyuoda Transsiluano et Comite de Zonuk, Dionisio Magistro Tauarnicorum domine Regine karissime consortis nostre Comite Zaladiensi, Reynoldo Magistro Dapiferorum nostrorum, et alijs quam pluribus Comitatus Regni tenentibus et honores.

(Eredetie bőrhártyán, melyről a pecsétnek töredéke sárga-violaszinű selyemzsinóron függ; a budai kir. kamarai levéltárban.)