Ladizlaus Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Crowacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque Rex omnibus Christi fidelibus presencium noticiam habituris tam presentibus quam futuris salutem in Domino sempiternam. Ad uniuersorum noticiam tenore presencium volumus peruenire, quod cum Petrus quondam Castellanus Supruniensis nobis et Regno nostro in prodicione castri nostri Regi Boemie facta in tenera adhuc etate constitutis infidelitatem commisisset, et eo non contentus scelus sceleri adiciens, quosdam de fidelibus ciuibus Castri nostri Supruniensis, Stephanum uidelicet pelliparium, Petrum et Sueirchel fratres suos, pro fidelitate nobis obseruanda idem Petrus Parcrauius occidisset, ac demum idem pro huiusmodi suis excessibus manifestis et notorijs ordine iudicario conuictus per sentenciam Mathei Palatini Comitis Supruniensis, Symigiensis, et Judicis Cumanorum dilecti et fidelis nostri fuisset interemptus, et possessiones sue ad marus nostras Regias iuxta Regni nostri consuetudinem aprobatam extitissent deuolute; nos de possessionibus eius, tanquam ad officium nostri regiminis pertinet seruicia et fidelitates metiri singulorum, quandam possessionem 224eiusdem Petri Parcrauij Daag vocatam, tam empticiam quam acquisitam, seu alio quocunque titulo legitime optentam, in Comitatu Supruniensi existentem, propter multiplicia obsequia et fideles famulatus Magistri Dionisij filij Petri de genere Osl, que nobis in diuersis Regni nostri expedicionibus laudabiliter inpendit, et specialiter in exercitu nostro, quem contra Regem Boemie pridie moueramus, in quo quidem conflictu idem Rex Boemie extitit miserabiliter interemptus, gloriosum exhibuit famulatum; in eo uidelicet, quod Matheum Palatinum predictum dominum suum, principem tunc ipsius milicie nostre, de equo suo eiectum ab acie opposita, non sine sui cruoris efusione defensauit; eidem Magistro Dyonisio, et per eum suis lieredibus heredumque suorum successoribus cum omnibus vtilitatibus et pertinencijs suis, appendicijs et austancijs vniuersis, prout per pridem Petrum Parcrauium est possessa ab antiquo, dedimus, contulimus et tradidimus iure irreuocabili perpetuo possidendam. Cuius quidem terre mete, prout in litteris fidelium nostrorum contineri uidimus, hoc ordine distinguntur: Prima meta incipit cum tribus metis iuxta uiam crucis a parte septemtrionali; que distingunt terram Cruciferorum de Suprunio et terram ipsius Petri empticiam et acquisitam Daag uocatam, et ibi facta est noua meta tercia, que nunc dicitur esse Magistri Dionisij antedicti, cum diuisionibus terrarum Daag nuncupatarum et Cruciferorum de Suprunio; deinde procedit per eandem uiam ad meridiem, et desendit in bona quantitate, tendit usque ad duas metas angulares, que separant terram eorundem Cruciferorum a terris Daag memoratis, ibique est tercia meta noua; et posthac per metas descendit iuxta uiam magnam ad partem orientalem usque uiam Supruniensem, ubi sunt due mete, que distingunt terram ipsorum Cruciferorum a terris Daag; deinde uadit ad septemtrionem ad unum monticulum, uersus ecclesiam Sancti Martini, ubi sunt tres mete, que separant et terminant terram Cruciferorum et Daag antedictam a terris Mathei filij Jule; et posthec descendit iuxta terras eiusdem Mathei de Sullan ad orieutem usque ad duas metas angulares, que distingunt terram eiusdem Mathei et generacionum suarum, et ibi fecere nouam metam; procedensque exinde in meridie usque ad tres metas angulares, que distingunt terras 225ciuium de Suprunio et sagitariorum, ibique terra Mathei terminatur, et ibi est noua meta; deinde ascendit directe ad occidentem per metas usque uiam Supruniensem, ibi sunt due mete, que separant terras ciuium et sagitariorum predictorum a terris Daag; deinde iterato tendit ad occidentem usque metas angulares, que separant ipsas tres terras statim supradictas; posthec uadit ad meridiem usque ecclesiam Sancti Georgij, et ibi ultra viam sunt due mete angulares, que dislingunt ipsas tres terras; deinde tendit ad meridiem ad unom riuum, ubi per tres metas mete predicte terre Suprunieusis et sagitariorum terminantur a terris Daag nuncupatis, ibique terminatur. Siluas autem et montes, prout in litteris dicti Capituli contineri uidimus, metis reliquissent non distictas. Vt igitur huius nostre collacionis series robur optineat perpetue firmitatis, nec possit vllo unquam tempore in irritum retractari, presentes eidem Magistro Dionisio concessimus litteras dupplicis sigilli nostri munimine roborando. Datum per manus venerabilis viri Magistri Nicolai aule nostre Vice-Cancellarii dilecti et fidelis nostri, anno Domini millesimo ducentesimo septuagesimo nono, Regni autem nostri anno octauo.

(Eredetie bőrhártyán, a sárga-zöld selyemzsinóron függött pecsét elveszett; a budai kir. kamarai levéltárban.)