Martinus Episcopus servus servorum Dei, dilecto filio fratri Bonaventure de Parma Electo Ragusino, salutem et Apostolicam benedictionem. Militanti Ecclesie, disponente Domino, licet immeriti presidentes, circa curam omnium Ecclesiarum solertia reddimur indefessa solliciti, ut iuxta pastoralis officii debitum crediti nobis dominici gregis custodiam utiliter gerere Divina cooperante clementia studeamus. Sane vacante dudum Ecclesia Ragusina per obitum bone memorie Salvii Archiepiscopi Ragusini, Canonici ejusdem Ecclesie quondam fratrem Marcum de Venetiis Ordinis Fratrum Minorum in Ragusinum Archiepiscopum, ut dicitur, elegerunt; sed eodem fratre Marco, antequam esset eius electio confirmata, nature debitum persolvente, predicti Canonici ad tractandum de futuri substitucione pastoris insimul convenerunt; et dubitantes, ne, si ad electionem procederent, et si non possent omnes pariter in unam concordare personam, exinde oriretur, inter ipsos dissentionis materia, per quam eis et ipsi Ecclesie dispendia imminerent, deliberaverunt communi consensu et unanimi voluntate felicis recordacionis Nicolao Pape, predecessori nostro, humiles preces porrigere, ut dignaretur eidem Ecclesie Apostolica auctoritate de pastore ydoneo providere; ac super hoc subsequenter tam ipsi, quam dilecti filii nobilis vir.... Comes, ac Consilium et Commune Ragusini, eidem predecessori suas supplicatorias litteras per certum nuntium destinarunt. Sicque dictus predecessor dictorum Canonicorum votis fauorabiliter annuens, de dilecto filio fratre Philippo de Mantua ipsius Ordinis, inquisitore heretice pravitatis in Marchia Tervisina, de fratrum suorum consilio Ecclesie prefate providit: sed dictus frater Philippus provisionem huiusmodi non acceptans, omne ius, si quod sibi ex provisione competebat eadem, libere resignavit, et dictus predecessor huiusmodi resignationem admittens, de dilecto filio fratre Luca de Padua eiusdem Ordinis Ecclesie memorate, de simile consilio, iterato providit. Quo quidem fratre Luca provisionem de ipso factam minime acceptante, ac omne ius, si quod sibi competebat ex illa, similiter resignante, dictus predecessor provisionem Ecclesie memorate illa vice dispositioni Apostolice reservavit. Nos autem Ecclesie prefate, que diutine vacationis incommoda deploravit, paterno compatientes affectu, ac Canonicorum et aliorum predictorum vota ex preteritis contemplantes, illa prosequendo benignius de ipsius Ecclesie ordinatione celeri, ne prolixioris vacationis exposita remaneat incomodis; diligentius cogitantes, ad personam tuam, quam nobis et fratribus nostris, de litterarum scientia, honestate morum, providentia spiritualium, et circumspectione temporalium fidedignorum testimonia commendarunt, direximus oculos nostre mentis, teque dicti Ordinis professorum, licet absentem, de ipsorum fratrum consilio nostrorum, supradicte Ecclesie in Archiepiscopum preficimus et pastorem, administrationem ipsius Ecclesie spiritualiter et temporaliter tibi plenarie committentes; firma spe fiduciaque concepta, quod dirigente Domino actus tuos inibi cultus diuinus augebitur, et eadem Ecclesia per tue circumspectionis industriam in spiritualibus et temporalibus prospere dirigetur, et salubria, dante Domino, suscipiet incrementa. Reverenter igitur suscipe iugum Domini, et suavi ejus oneri humiliter colla flecte, manumque mittens ad fortia, ipsius administrationem Ecclesie prudenter exequi studeas, et gregis tibi commissi custodiam prosequi diligenter, solerter et constanter, oppositurus te murum pro domo Domini ascendentibus ex adverso, ut laudabili de ipso reddita in die districti examinis ratione, regnum patris eterni, ab origine mundi preparatum electis, accipias, in dilecta Domini tabernacula letabundus introeas, et eumdem tibi commissum gregem ad uberioris meriti retributionis commodum introducas. Datum apud Urbem Veterem X. kalendas Januarii, Pontificatus nosti anno primo.

(Theiner Ágoston, Vetera Monumenta Slavorum Meridionalium historiam illustrantia, I. köt. Róma 1863. 97. l.)