Nos Lodomerius miseracione Diuina Strigoniensis Archiepiscopus et Comes Perpetuus loci eiusdem significamus vniuersis quibus expedit presencium per tenorem: quod nos terras nostras totales, pro areis sev fundis curiarum aptas, in districtu Ecciesie Sancti Dominici retro villam Ermen constitutas, quas Nycolaum aurifabrum ciuem Strigoniensem, ex priuilegio bone memorie domini Philippi proximi predecessoris nostri, quondam Archiepiscopi Strigoniensis, inuenimus et comperimus indebite et illicite occupasse, ab eodem Nycolao pure et simpliciter auferentes; discretis viris Preposito et Capitulo Ecclesie nostre Strigoniensis, karissimis in Christo fratribus nostris, dedimus, tradidimus et contulimus in perpetuum possidendas, in concambio et permutacione terrarum eorum in suburbio Castri Strigoniensis constitutarum, circa ripam Danubij a parte occidentis, quas ab ipsis fratribus nostris pro pistrino, orto, et alijs edificijs nostris ibi in nostra curia constitutis, pro nobis et eciam successoribus nostris recepimus ab eisdem, tenendas iuge perpetuo et habendas, nostra et successorum nostrorum considerantes hijs fieri et emergere meliora, jobagiones eorundem fratrum nostrorum eiusdem terre de facie remonendo. Que quidem terra sessionalis totaliter eisdem fratribus nostris, ut prediximus, per nos perpetualiter assignata, olim ad clauigeratum Archiepiscopatus Strigoniensis spectabat, et eam a meridie alia terra eorundem fratrum nostrorum prope ecclesiam Sancti Dominici constituta, ab oriente autem vinea filiorum Comitis Elkyni (ex ori)entis latere constituta et quatuor arbores nucum existentes ibidem, a septemtrione vero fossatum vinearum Petri generi Luce sacerdotis, et ab occidente alium fossatum separant et distingunt. In cuius concambij et permutacionis memoriam et perpetuam firmitatem presentes litteras eisdem fratribus nostris, libenter et liberaliter nostre voluntati annuentibus in hoc facto, dari fecimus, sigilli nostri appensione munitas. Datum et actum Strigonij anno Domini MşCCş LXXXş nono in octauis Sancti Georgij martiris.
(Az eredeti után Knauz, Magyar Sion III. köt. 70L. l.)