Andreas Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque Rex omnibus Christi fidelibus presentem paginam inspecturis salutem in omnium saluatore. Ad vniuersorum noticiam tenore presencium harum serie volumus peruenire: quod cum inter nos et dominum Albertum Dei gracia Ducem Austrie grauissimarum et arduissimarum super occupaccione ac astrorum territoriorum quam plurium juris nostri suscitata fuisset materia questionum, et congregata numerosa per Dei graciam, et valida exercitus nostri mole, ipsum Ducem et totam Austriam in extenso brachio, manuque robusta fuissemus aggressi, ac pro dampnis innumerabilibus et infinitis iniurijs irrogatis, castrisque nostris et nostrorum territoriis seu possessionibus ante nostram coronacionem, et post, per ipsius Ducis violenciam potencialiter occupatis, in non parua parte totius Ducatus Austrie necesse habuimus inuexisse non modicam vastitatem; tandemque post multas et magnas turbacionum hinc inde tempestates universi humani generis conditor et redemptor, filias secundum carnem Gloriose Virginis Jesus Christus, Dominator vniuerse fabrice mundi, Rex Regum omnium, princeps pacis, inter nos et ipsum Ducem, nostrumque et ipsius Ducis Catholicos Principatus pacifici status pia Diuine miseracionis sue dispensacione tranquillitatem dignatus fuisset largiri serenam; et mediante in parte maxima dilecti et fidelis nostri venerabilis patris Lodomerij Dei gracia Archiepiscopi Strigoniensis sollicitudine et exactissima diligencia, prudentissimaque prouidencia ventum esset ad pacis et concordie vnionem, compensataque fuissent utrinque innumerabilia et inestimabilia damna damnis: conuenit inter nos, et dictum Ducem, amantissimum amicum et quasi fratrem nostrum, vt conquiescente ex vtraque parte judiciorum et litigiorum strepitu, omnibus his, qui nostro, vel prefati Ducis mandato, conniuencia vel consensu damna dederunt vel iniurias irrogarunt, remissio fieret debitorum simpliciter et de plano: Pernoldus Comes Calespruneer, pro occupacione jurium temporalium et spiritualium Archiepiscopatus Strigoniensis, inuasione possessionum, perpetracione cedium, horrendo villarum incendio, Diuino damnata judicio decimarum nihilominus uscurpacione ipsius venerabilis patris Lodomerij Dei gracia Archiepiscopi Strigoniensis, legitime et canonice latam in se et in suos, illiciti mandati sui executores, sentenciam excepisset; premissorum quidem facinorum reum se non negans, sed unde illicite ablata redderet, non habere se asserens, sicque absolucionis beneficium obtinere non valens, ordinacioni pacis hac occasione grandem admodum difficultatem ingerere videretur. Nos cum vniuersorum Regnicolarum nostrorum esset evidens nocioni, quod idem venerabilis pater inter nos et dictum Albertum Ducem Austrie, nostrumque et ipsius Principatus, pacificis semper operam ontinuam et indefessam dando studiis, nec aliquam causam vel occasionem directe vel indirecte dam norum vel iniuria rum nedum grauium, sed nec leuium quarumlibet offensarum ingerendo materiam temporalium, damna rerum, familie sue cedes, edificiorum incendia, decimarum et aliorum iurium suorum spiritualium damna seu dispendia, vsque adhuc et vltra viginti marcarum argenti millia, preter aliqualem demeritorum suorum exigenciam pertulisset, assidentibusque lateri nostro Prelatis, Baronibus, et quamplurimis nobilibus Regni nostri, prouida deliberacione pensantes, quod rem, que culpa caret, in damnum vocari non conuenit, et per consequens predictus venerabilis pater Lodomerius Dei gracia Archiepiscopus, et ipsius cure credita Sancta Strigoniensis Ecclesia, mater nostra, legi predicte compensacionis damnorum, inter nostras et prefati Ducis terras, dominia, seu principatus utriusque datorum, prelibate judicio racionis subiici non deberet; licet idem venerabilis pater Lodomerius Dei gracia Archiepiscopus Strigoniensis nimio zelo pacis inter nos et dictum Albertum Ducem indissolubiliter ordinande, vniuersa sua et Ecclesie sue damna, et iniurias equanimiter perferre paratus esset. Nos iuquam, exigente jure, et naturalis juris equitate suadente, in consideracionem nihilominus deducentes, quot, quales, quantas, quantumque continuas persecuciones, quam immensa et vix estimabilia damna in possessionibus Ecclesie sue perpessus fuit, quot corporalis mortis euidentibus periculis pro defensione Diuine justicie et specialiter juris nostri se suorumque personas exposuerit; in aliqualem longe inferiorem meritorum suorum recompensacionem inter alia donatina nostra, que fecimus, et ad que in posterum facienda exigente justicia, publice honestatis equitate suadente, et urgeute nihilominus consciencia eorum et Ecclesie Strigoniensis recognoscimus nos teneri: quandam possessionem nostram pure Regalem Rosnyo Banya vocatam, ipsi Archiepiscopo et in ipsius persona Archiepiscopatui Strigoniensi, cum omnibus vtilitatibus et pertinencijs suis, censu scilicet terragii, octaua quoque Regali tocius argenti fodine, que ibidem esse dignoscitur, nulla in eadem nobis, vel nostris posteris parte vel particula reseruata; tum collectis quoque Regalibus, iuxta priuilegia Ecclesie Strigoniensis a nostris progenitoribus eidem Ecclesie clementer indulta, et omnibus ac vniuersis iuribus, redditibus et prouentibus, quocumque nomine censeautur, contulimus et conferimus, donauimus et donamus, tradidimus et tradimus, dedimus atque damus pleno iure proprietatis et perpetui dominij possidendam irreuocabiliter et habendam. In cuius rei memoriam perpetuamque firmitatem presentes concessimus litteras puplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum permanus discreti viri Magistri Theodori Albensis Ecclesie Prepositi aule nostre Vice Cancellarij dilecti et fidelis nostri anno Domini M°CC° nonagesimo primo, pridie kalendas Januarii, indiccione quarta, Regni autem nostri anno secundo.

(Hitelesíttetett másolat után, mely az esztergami érsek és Rosnyóbánya közt 1778-tól 1786-ig lefolyt urbéri perhez csatoltatott.)