Rector et Consiliarii Reipublicae Ragusinae etc. Quoniam justum et rationi consonum est, veritatis testimonium perhibere; universis et singulis, ad quos spectat, et quomodolibet spectare poterit in futurum, fide testamur indubia et notum facimus: Qualiter, postquam Henricus secundus Anglorum Rex, sub Alexandro tertio felicis recordationis Pontifice Maximo, coram Illustrissimis dominis Cardinalibus Legatis ad id deputatis suspicionem in se de nece Beati Thomae Cantuariensis Archiepiscopi male conceptam juramento purgasset, et contra Saracenos Hierosolymam ire, cum communi Christianorum hoste bellum facere proposuisset, nec illud morte praeventus fecisset; Richardus primus Henrici memorati filius, et successor in Regno, postea poenitentiam pro patre facturus, bellum gessit huiusmodi, et subsequenter in navigatione sui itineris Angliam versus arrepti, adversa maris tempestate jactatus, tandem non sine magno vitae discrimine in Dalmaticum sinum delatus est. Quare ad Deum confugiens, in loco quem prius adiret, si evaderet, impensa ducatorum centum mille novam condere sub voto solemni ecclesiam destinavit. Et cum denique ad scopulum Lacromensem, Districtus jurisdictionis nostrae, prope Ragusium existentem, obi Monasterium Patrum Monachorum Ordinis Sancti Benedicti reperitur, applicuisset incolumis, ibique votum pro gratia consecuta persolvere praeparasset; ad preces Reipublicae nostrae, indulto Apostolico praecedente, Ragusiii illam, quae nunc Cathedralis sub titulo Beatae Mariae Virginis nuncupatur, fundavit ecclesiam; sub hac expressa conditione per Regem fundatorem apposita, ut Patres Lacromenses quotanuis ibidem, tamquam in propria ecclesia, singulis festivitatibus Purificationis Beatae Mariae primas vesperas et missam pontificaliter celebrare deberent; prout cum Innocentii tertii favore Abbates eorum baculum mitramque gestantes, et sine contradictione, immo in praesentia Ordinariorum huic ministerio benigniter acquiescentium, celebrare consueverunt ab illis usque ad haec tempora recentia, in quibus per Archiepiscopos modernos, non sine scandalo Cleri et populi Ragusini, turbari et inquietari videntur. Et quia de his omnibus praemissis et singulis tum ex majorum traditionibus, tum ex veridicis historiarum monumentis, tum ex certo nostrarum chronicarum manuscriptarum testimonio nobis sufficienter constitit: ideo ne cui super hoc dubitari contingat, has nostras testimoniales patentes litteras, in Judiciis et extra fidem facturas, fieri ad instanciam Patrum Lacromensium, et per Cancellarium Reipublicae nostrae infrascriptum subscribi, ab sigilli nostri Protectoris Sancti Blasii, quo in similibus utimur, impressione roborari et communiri jussimus. Datum Ragusiii a salutifera Nativitate Domini nostri Jesu Christi millesimo quingentesimo et nonagesimo octavo, indictione undecima, die vero vigesima Februarii.

(Farlati, Illyricum Sacrum VI. köt. 90. l.)