Anno M°CC°XXV°, cum dilatandi Evangelij ac propagande religionis studio ex decreto Beati Jordani, secundi Ordinis Generalis Magistri nostri Predicatores in universas orbis regiones perrexissent; ex iis, qui ad Terram Sanctam destinati fuerant, Ragusium quidam appulerunt, institutam inde navigationem perfecturi. At Arringerius Romanus Archiepiscopus, et Nicolaus de Sorrento nobilis civis, penes quem summa dignitas et auctoritas erat, utpote Rector seu Comes, ut vocabatur ea tempestate, Ragusii iacturam se passuros arbitrati, nisi Apostolicos viros ad se divertere studerent; ne civitatem deserant, summis precibus rogarunt et obtinuerunt. Quare Clero, Magistratu, universoque plandente populo exceptis, sacellum quoddam ad menia civitatis, Divo Jacobo Apostolo nuncupatum, in editiori civitatis situ, qua in orientem sol vergit, pro oratorio, domosque, que circum erant, pro Conventu destinaverunt. Multiplicatis vero fratribus (brevi enim viri fere quadraginta), locus primo donatus pro fratrum numero augustus visus est. Unde nobilis quidam civis de Palmata anno Domini M°CC°XXVIII° ecclesiam Virgini in celos Assumpte sacram, domum et hortum tunc extra muros, et iuxta prefatum Sancti Jacobi sacellum perpetua donacione publicis tabulis exarata fratribus concessit.

(Eredeti régi feljegyzés Farlatinál, Illyricum Sacrum VI. köt. 95. l.)