Nos Dyonisius Comes de Sounuc uniuersis quibus expedierit significamus, quod Comes Chopou ex una parte, Magister Tiburcius ex altera coram nobis constituti a nobis humiliter postularunt, quod partem terre, que dicitur Oxzeu Sengurg, quam eis contulimus, eis diuidi faceremus. Nos uero ad illorum peticionem misimus quosdam nobiles uiros probos hac fide dignos uice nostri ad diuidendam predictam terram, scilicet Dominicum de Ayca, Emricum filium Vgod, Michaelem de Nemil, Petconem de Comarcha, Porag, Farcasium filium Tholimer. Qui ad nos redeuntes taliter diuisam metil terreis eleuatis et signis interpositis coram utraque parte nobis asseruerunt: Prima meta huius terre incipit a cadam ualle, que dicitur Zuhodol iuxta magnam uiam, ibi est arbor flexa, que dicitar gertanfa; inde uertitur uersus oriens in cerasum; inde procedit uersus meridiem per metas et signa ad magnam uiam; inde per uiam tendit aliquantulum, et relicta uia uertitur in dextrum; inde tendit uersus meridiem per campum per metas et signa in siluam; inde tendit per siluam per signa in arboribus, et uenit ad uiam; inde tendit per uiam aliquantulum, et relicta uia uertitur in sinistrum; inde tendit per signa in arboribus, et exit de silua, et tendit per campum per metas et signa, et descendit in riuulum Zuchodol; quem transiens ascendit montem, et ibi sunt mete; inde tendit per uerticem montis huius per metas, et descendit in magna ualle, ubi sunt piscine; inde tendit superius per uallem ad caput eiusdem uallis; inde tendit per siluam per signa in arboribus uersus meridiem, et uenit ad magnam viam, que uenit de Gorboyngeh in Casmicha; et ibi terminantur mete dicte terre, et terminantur terre Castri. Et sic dicta terra diuisa uersus occidens pertinet ad Magistrum Tiburcium, uersus uero oriens pertinet ad Comitem Chopou. Vt igitur hec particio sit stabilis perpetuo inter eos, et ne ulterius possit fieri super hac diuisione huius terre inter eos aliqua contencio, litteras sigillo nostro munitas eis contulimus reseruandas.

(Eredetie bőrhártyán, melyről az ibolyaszínű-sárga selyemzsinóron függött pecsét elveszett, a budai kir. kamarai levéltárban.)