Nos Stephanus Banus tocius Sclauonie et Capitaneus Stirie significamus omnibus presens scriptum inspecturis: quod cum dominus noster Bela, illustris Rex Vngarie, terras Castri a tempore Colomani Regis, felicis memorie, alienatas, iudicare per totam Sclauoniam nobis precepisset; tandem pervenimus ad Zagoriam, et ibi incepimus terras Castri iudicare. Andreas igitur, Comes Vorosdiensis, et secum omnes iobagiones Castri de Zagoria, scilicet: Salamon Volpoth, Stephanus Volpoth, Johannes filius Johannis, Petrus filius Voychen, Ladizlo filius Vrazlo, Mortun filius Jordan, Beneduc Volpoth, Benk filius Benedicti, Petrus filius Turdina, Laurencius filius Nezbor, Ivau filius Iruzlo, Ende filius Michaelis, et omnes iobagiones Castri de Zagoria, accepto a nobis homine, terram ad duo aratra sufficientem, ex terra Sancti Georgii a Vratizlao et a Noreta filiis Jaco, reambulaverunt nomine, terram ad duo aratra sufficientem, ex terra Sancti Georgii a Vratizlao et a Noreta filiis Jaco, reambulaverunt nomine Castri, ipsos filios Jaco ad nostram citando presenciam. Et cum utraque pars coram nobis fuisset constituta, prefatus Andreas Comes et omnes iobagiones Castri proposuerunt : quod illa particula terre fuisset Castri, et eam prefati filii Jaco violenter occupassent. E converso autem Vratislo et Noreta responderunt : quod illa particula terre esset eorum hereditaria, sicut alie terre sue ab avunculis et atavis ac ab antecessoribus suis eis devoluta. Auditis igitur partium assercionibus, una cum Nobilibus Regni iudicavimus, ipsum Andream Comitem cum Nobilius Regni iudicavimus, ipsum Andream Comitem cum quatuor iobagionibus Castri ad iurandum, scilicet cum Salamone Volpoth, cum Benedicto Volpoth, cum Benk filio Benedicti, et cum Martino filio Jordan, super eo : quod illa particula terre sit Castri, terminum ad hoc assignantes. Adveniente ergo termino iuramenti, idem Andreas Comes et illi quatour iobagiones Castri ad iurandum electi non ausi fuerunt iurare, sed ipse Andreas Comes, ac illi quatuor iobagiones Castri, et universi iobagiones Castri prememorati, qui in loco sacramenti fuerant, illam particulam terre per eos reambulatam reliquerunt et permiserunt in nostra presencia Vratizlo et Noreta, filiis Jaco, nomine terre hereditarie eorum in perpetuo possidendam. Quia (vero) dominus noster illustris Rex nobis firmiter dederat in mandatis, ut super terris Castri finem et perfectionem faceremus, ne ulterius nobiles terre, racione terre Castri in litem et actionem traherentur, nec Castrum ulterius molestaretur per nobiles terre; ideo super ipsa particula terre a filiis Jaco reambulata, et super aliis terris filiorum Jaco hereditariis, perpetuum silencium litis et actionis ipsis iobagionibus Castri imponentes, misimus hominem nostrum idoneum cum homine Capituli, et misimus eciam omnes iobagiones Castri super illam particulam terre reambulate, et super omnes terras hereditarias ipsorum filiorum Jaco; scilicet tam super terra Sancti Georgii, quam super terra Scelniza, ut circuirent eas coram commentaneis et vicinis, et metas earum nobis in scriptis reportarent, ut nos cum privilegii nostri patrocinio confirmaremus, quod — — — inter iobagiones Castri et castrenses ac ipsos filios Jaco, super facto terrarum, lis cessaret. Postmodum autem idem Andreas Comes et omnes iobagiones Castri ac commetanei ipsarum terrarum ad nos redeuntes, dixerunt: quod circuissent terram Sancti Georgii et terram Scelniza per totum, et super metis eaum nullus contradixisset, et eciam nos cum fecissemus in presencia omnium iobagionum Castri, et in presencia commetaneorum legi ipsas metas, nullus eciam coram nobis contradixit, immo omnes assensum prebuerunt. Et priusquam non fuit contradictum, nos metas terre Sancti Georgii et metas terre Scelniza in presens privilegium seriatim ponentes, ipsas terras in pace ipsis filiis Jaco tamquam hereditiras reliquimus. Prima igitur meta terre Sancti Georgii incipit de remena-goriza, ab oriente autem commetaneus est Comes Michael, et a septemtrione sunt cruciferi De Sancto Joanne commetanei, — — — postmodum vadit et descendit ad meridiem super Zotischa in magno spacio, ab oriente commetaneus suus est Comes Michael, et in fine Zotizka est arbor piri et ibi est meta terrea, et ibi iungitur ad terram iobagionis Castri, nomine Wlchina; inde antem erigitur ad occidentem super montem, ubi est arbor quercus, et ibi est meta terrea; inde autem de quercu per metas vadit ad occidentem et cadit in birch, et in birch est via una, iuxta quam est arbor piri, sub qua est meta, et illa via vadit ad meridiem, et aliquantulum eundo declinat ad sinistram, et cadit in vallem, in qua sunt mete terree, et illa vallis vergit ad meridiem, et ibi ab oriente cometaneus suus est Wlchina; et ind pervenit supra vineas filiorum Jaco, et ibi in monte supra vineas est meta terrea; deinde versus meridiem pergendo pervenit ad iobagionem Castri, nomine Mortun, filium Curda, et ille Martinus est commetaneus ab oriente; deinde tenendo ipsum Martinum commetaneum paululum, vadit de meta ad metas super birch, sicut idem birch dividit; deinde pervenit ad arborem berekuna, sub qua est meta terrea; deinde sub vineas ad occidentem pervenit ad rivulum Blatna, ubi est arbor gertean, sub qua est meta terrea, ubi sumit sibi commetaneum Nicolaum, filium Gregorii pugilis; deinde autem per metas ascendit ad occidentem in monticulum, ubi est arbor nirfa sub qua est meta terrea; deinde autem descendit per metas ad siccam Botinam, iuxta quam est arbor kercus sub qua est meta terrea; deinde autem egreditur ad occidentem et elevatur ad birch, ubi est via iuxta quam est meta terrea; deinde per metas cadit in Cochinam, ubi Cochina cadit ad magnam Botinam, et de Cochina egreditur versus aquilonem, (et) pervenit ad caput Cochina, ubi est arbor gertean, sub qua est meta terrea, ab occidente autem commetaneus est Benedictus, filius Buculo, iobagio Castri; deinde iuxta vineam vadit per metas versus aquilonem et pervenit ad locum, qui vocatur Pogana Gostun, et pervenit ad arborem tul in birch, sub qua est meta terrea, ab occidente autem commetanei sunt filii Martini, et in eodem birch per metas versus aquilonem vadit ad arborem nirfa, sub qua est meta terrea; deinde de meta ad metas eundo, pervenit ad lapideum — — — — est iuxta Botinam, et nomen monticuli est Pechta; deinde per Botinam superius ad aquilonem pervenit ad fagum, et de fago vadit ad occidentem, et pervenit sub montem Bilch, et mons Bilch remanet ad partem filiorum Jacou, et alter mons nomine Scynch remanet versus partes comitis Farcasii; deinde autem per illos montes Bilch et Scynch elevatur, et cadit in silvam ubi est arbor ilex, super qua est crux, et in illa silva vadit per metas cruceast et cadit in lapidem, qui vocatur Pecha, ubi ad occidentem commetaneus est Comes Farcasius, de Pecha autem vadit ad m(eridiem) — — — — — — qui vocatur Oztruz, super quem ascendendo egreditur in alto birch versus aquilonem, deinde cadit in Honos in campum Vila, et de — — — — — cadit in locum, qui vocatur Calch, et ibi ad Calch adiungitur meta Comitis Farcasii ab occidente, et ab oriente est terra filiorum Jaco, et ab a (quilone terra) Cruciferorum Sancti Johannis; deinde autem vadit super magnum Honos, qui est supra Cruciferos versus orientem per birch, et sic eundo per birch a meridie est terra filiorum Jaco, et ab aqilone terra Cruciferorum, et ita eundo per birch cadit, et descendit itenorum in Cremena goricha, ubi fuit inchoata, et ibi terminatur terra Sancti Georgii. Item prima meta terre Scelniza incipit a Crapina in siccam Botinam, ultra Crapinam autem commetaneus eius est Comes Atha ex parte meridinali; deinde per siccam Botinam vadit versus aquilonem, ubi commetaneus est Pecurna, filius Cupan ab occidente, et sicca Bothina cadit in magnam Botinam, et per Botinam vadit per metas ad aquilonem, de Botina autem vadit et exit versus occidentem ad arborem populeam; deinde per metas cadit in umum rivulum, ubi commetaneus est Georgius filius Chonk; deinde transiens rivulum versus occidentem, et cadit in alium rivulum per metas, et ibi sunt mete terree; deinde per eundem rivulum versus aquilonem per metas aliquantulum, et ibi est arbor ilex sub qua est meta terrea, et ibi sunt Stephanus Volpoth et eius generatio commetanei, de ilice autem per metas vadit per birch, et cadit in viam et vadit aliquantulum versus aquilonem, et ibi secus viam illam est arbor quercus, sub qua est meta terrea, de quercu autem vadit per metas versus orientem et pervenit ad arborem tileam, sub qua est meta terrea; deinde per metas transit lucum versus orientem, et ibi est arbor pomi, et de pomo vadit ad arborem quercus, que stat iuxta Botinam, sub qua est meta terrea; deinde egreditur per Botinam inferius versus meridiem, et ubi rivulus Climin cadit in Botinam, ibi per Climin ereditur superius versus aquilonem per metas ubi commetaneust est Bratila; deinde per Climin eundo cadit ad vimina, que vocantur Zelencha; deinde egreditur ad orientem in birch et ibi est meta terrera, deinde descendit ad orientem per metas in Scelnucam ubi ex adverso veniens rivulus, nomine Milniza, et — — — — — a Milniza vadit versus orientem; deinde per metas vadit versus orientem ubi commetaneus est Stephnus Volpoth; de- (inde) exit ad montem ad viam exercitus, et vadit versus orientem de meta ad metas, de via autem illa exit ad dextram manum, et ibi est arbor piri, sub qua est meta — — — deinde descendit in vallem et de valle elevatur ad birch ver sus orientem, et ibi est meta terrea, et super eundem birch de meta ad metam vadit versus meridiem, et ibi ex parte orientali commetaneus est Dursan filius Rack, et ibi ambulando in birch pervenit ad locum ubi oritur unus rivulus nomine Jaronz, per quem rivulum vadit inferius per metas versus orientem et cadit in ipsum fluvium, in fluvium Crapina iuxta Comitatum Hrosna; deinde per Crapina vadit inferius versus meridiem, ubi ultra Crapina ab oriente commetaneus est Comitatus de Hrosna; deinde per Crapinam inferius eundo iungitur ad Comitatum de Morocha et per — — — — ad locum ubi sicca Botina cadit in Crapinam ubiprima meta erat inchoata, et ibi terminatur. Ut autem huius rei series salva semper consistat, nec amplius iidem filii Jaco per quem piam pro ipsis terris molestentur, literas nostras concessimus sigilli nostri munimine roboratas. Anno Domini millesimo ducentesimo quinquagesimo octavo. Pristaldus est Elex.

(Tkalcsics, Monumenta hist. Episcopatus Zagrabiensis I. köt. 117. l.)