Bela Dei gracia Hungarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomorie, Cumanieque Rex omnibus Christi fidelibus presens scriptum inspecturis salutem in eo, per quem Reges regnant et Principes dominantur. Regie sublimitati conuenit, omnium pariter et linguarum gentes sibi deuote adherentes taliter prouidere, ut alij suprauenientes eorum exempla imitando ad fidelitatis opera exercenda feruencius euocentur. Proinde ad vniuersorum tam presencium quam futurorum noticiam barum serie volumus peruenire: quod eum humani generis sordidis sceleribus preualescentibus multitudo inestimabilis rabide gentis Tartarice ex affluenti indignacione terrestrium machinarum conditoris per elimata Regni nostri perfusa seuere vleiscendo fuisset, et nos vna cum fidis primatibus et egregijs nobilibus extra monarchiam nostram vsque ad littora pontus atrocissime persequendo in quandam insulam maritimam impulendo choercisset, de qua eciam viuos extrahere sathagentes per naufragium in nos irruere chonassent, vbi in conflictu certaminis inter nostros et ipsos Tartaros seruato nostrorum curruencia funera more Rachelis iugule plangebamus; pater tandem ineffabilium misericordiarum et dominus pie consolacionis, qui cunctos in se sperantes tempore tribulacionis non deserit opitulando subleuare, nobis iam helisis et quasi precepitibus virtutem sue dextere porrigere dignatus est; quoniam ad refulcendum nos et corroborandum Feldricum et Bartholomeum, illustres et strenuos viros, Nobiles de Vegla, alta ex prosapia vrbis Romane Senatorum ortos, tamquam angelos preciosos ex arce polorum misit, qui nobis cum eorum parentela et familiarium caterua armigera in opem et nostre persone saluberriman tutelam adherendo, per eorum strenua certamina quosdam ductores ipsorum Tartarorum sequacesque eorum dire necis exterminio necare, et quosdam captos nobis offere, vbi eciam crebra stigmata et grauia sustulerunt, multos ex eorum caris proximos et familiares amittere, supraque omnibus prenarratis copiosam pecuniarum ipsorum, in auro eciam, argento, et rebus preciosis quantitatem ad uiginti milia marcarum se extendentem nobis pro assumendis stipendiarijs et expedicionibus varijs oferre maluerunt diligenter. Quorum ob meritum, donec laciori eos prouideamus retribucione, ipsos Feldricum et Bartholomeum, eorumque heredes et successores vniuersos, de consilio domine Marie carissime consortis nostre, vniuersis iuribus, gracijs, honoribus, et solempnium libertatum illustrium Primatum Regni nostri Hungarie prerogatiuis participes et communes instituimus et facimus, atque in consorcium, cateruam et numerum locamus, locumque eis in medio nostri Ministerij et Consilio conferimus. Eisdemque insuper hanc libertatis prerogatiuam et graciam specialem benigne largimur in sempiternum, vt nullus Curie et Regni nostri Judicum et Justiciariorum, neque ceteri quipiam laciori saltem honore fulgentes aut dignitate, ipsos in personis, rebus et possessiobus eorum nunc habitis, et in futurum vbicunque in Regno nostro per ipsos quomodocunque acquirndis vel habendis, judicare, aut in conspectu sui Judicij aduersus quoscunque astari at compareri facere possit neque debeat; dempta solummodo propria Regalis Celsitudinis persona, que ipsos ante conspectum tribunalis sui Judicij comparere et judicare debeat. Preseripta autem sungula per nos ipsis pro tantis ceterisque quam pluribus fidelibus famutatibus eorum, que presentibus inprimi per omnia ob eorum copiam obstat, clementer indulta vninersos successores nostros felices Hungarie Reges in Christo Rege sempiterno deuotissime obsecramus, ne comminuent, nec transgrediantur, quin ymo rata tenere et accepta obseruare dignentur vigore presentis nostre pagine. Vt igitur preseriptarum libertatum eg graciarum prerogatiue perpetua firmitate solidentur, presentes concessimus eisdem duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus discreti viri Magistri Farcasij Albensis Ecclesie Electi, aule nostre Vice Cancellarij, dilecti et fidelis nostri, anno Gracie millesimo ducentesimo sexagesimo, tercio nonas Octobris, Regni autem nostri anno vigesimo quarto.

(1280-ki átiratából, a budai kir. kamarai levéltárnak Zágrábban lévő részében.)