Ladizlaus Dei gracia Vngarie, Dalmacie, Croacie, Rame, Seruie, Gallicie, Lodomerie, Cumanie, Bulgarieque Rex omnibus Christi fidelibus presentem paginam inspecturis salutem in omnium salvatore. Ad universorum noticiam tenore presencium volumus pervenire, quod cum terram Wlk, filii Dobrolych, iobagionis Castri Zagrabiensis decedentis sine liberis, contiguam et conterminam terris Ecclesie Zagrabiensis de Sancto Petro, Casna vocatis, ob merita et fidelia servicia venerabilis patris Tymothei Episcopi Zagrabiensis, dilecti et fidelis nostri, domino Bele avo nostro et Stephano karissimo patri nostro Regibus inclitis, felicium recordacionum, et nobis indefesse inpensa ac toti Regno prout luce clarius constat universis, dederimus, donaverimus et contulerimus cum omnibus utilitatibus suis, vineis scilicet, silvis, molendinis, fenetis, terris arabilibus, ad aliis suis pertinenciis et apendiciis eidem Episcopo et Capitalo Ecclesie Zagrabiensis; et ad reambulandam, statuendam ac eciam assignandam ipsam terram Episcopo et Ecclesie Zagrabiensi prescripte, sub testimonio Preceptoris Sancti Martini prope Zagrabiam direxerimus Magistrum Martinum, aule nostre notarium. Demum sicut ipso Magistro Martino nobis costitit referente, terram Wlk memorati convocatis commetaneis et vicinis, et eisdem minime contradicentibus, coram homine Joachini bani tocius Sclauonie, quem ad hoc specialiter deputarat, iuxta formam nostri mandati eidem Episcopo Zagrabiensi et Ecclesie sue prescripte sub testimonio fratris Benueniud, Preceptoris Domus Templi de Sancto Martino supradicti, prout per literas eiusdem nobis constitit evidenter, tradidit, statuit et assignavit auctoritate nostra perpetualiter possidendam, introducendo in corporalem possessionem ipsius terre loco ipsius Episcopi et Capituli sui Magistros videlicet Manfredum, Archidiaconum de Gverche, Dominicum Decanum, Stephanum et Gregorium Canonicos Ecclesie Zagrabiensis, datos procuratores per ipsum Episcopum et Capitulum ad hoc specialiter deputatos. Cuius quidem terre termini seu mete, sicut nobis idem Preceptor Domus Sancti Martini per suas litteras, significavit, et prout eciam intelleximus eodem Magistro Martino referente, hoc ordine distinguntur: Prima meta incipit a fluvio Casna, et progreditur directe in quadam fossata versus orientem, et pervenitur ad quandam arborem nucis antiquam, de qua progrediens ascendit in verticem montis et pervenit ad quandam viam, que est in cacumine montis, iuxta quam erecte sunt due mete angulares, relinquentes a meridie terram Capituli Zagrabiensis similiter Casna vocatam, a meridie vero distinguentes terram Wydchich, filii Martini, jobagionis Castri Zagrabiensis; a quibus progreditur versus septemtrionem in eadem via, et pervenit ad quandam partem declivem montis eiusdem ad duas metas antiquas, iuxta quas erecte sunt due nove, ex quibus eundo adhuc in eadem via et in eadem commetaneitate pervenit ad unam arborem ilycis cruce signatam, iuxta quam erecte sunt due mete terree nove, a quibus progreditur adhuc in eadem via et pervenit ad pedem cuiusdam alterius montis; ubi divertens modicum ab illa via magna in ascensu eiusdem montis iuxta quandam semitam sunt due mete nove iuxta antiquas metas erecte, in qua quidem semita ascendit ad verticem montis predicti, et in eadem semita eundo paululum cadit iterum ad primam viam magnam, et in ea eundo adhuc ad septemtrionem venit ad metas antiquas, iuxta quas sub fruticibus castanearum sunt erecte due nove, habens adhuc commetaneam terram Vychchech ab oriente; deinde veniens in sepedicta via in verticem montis ubiest terra rubea, sunt due mete erecte iuxta veteres, adhuc eundo in eadem via, et per eandem rubeam terram pervenit ad quandam foveam palustrem, ubi iuxta metas veteres sunt due nove; a quibus in via sepius memorata pervenit ad quandam arborem ilycis, iuxta quam sunt due mete; deinde procedendo adhuc per eandem viam pervenit ad quatuor metas angulares, quarum una est sub magna ilice, ubi erecte sunt due nove, que quidem mete ab oriente separant terram sepedicti Vychchech, a septemtrione vero incipiunt separare terram Potela, filii Borch, et incipit currere ipsa meta versus occidentem; in descendendo de monte pervenit ad quandam arborem ilicis, ubi est meta antiqua, iuxta quam sunt erecte due nove, alia sub arbore nyr, alia similiter sub arbore tul; deinde transiens per duas metas, quarum una (est) sub fago, alia sub ilice, iuxta antiquas metas descendit ad rivulum Casna, iuxta alveum rivuli, qui vocatur Zopath; in quo rivulo Casna descendens ascendit ad quendam fontem, qui est prope viam, incipiens habere a septemtrione commetaneam terram Cruciferorum Sancti Sepulchri de Sancto Georgio; et in ipsa via eundo pervenit ad duas metas antiquas in terra arabili positas, iuxta quas sunt erecte due nove; a quibus pertransiens montem pervenit ad arborem antiquam sarbellorum, ubi iuxta antiquas sunt erecte due nove; a quibus descendit in vallem, ubi pertransiens alium ramum rivuli Casna ascendit in montem ad magnam arborem fagi cruce signatam, declinando aliquantulum versus meridiem, ubi sunt due mete (posite), in ascendendo montem pertransiens duas metas positas sub arbore ilicis venit ad verticem montis ad alias metas positas sub frutice rakatia vocato; a quibus descendit directe eundo ad meridiem per unam vallem ad tercium (ramum) Casna, ubi iuxta quendam trucum sunt mete; descendit itaque regirando ad meridiem per ipsum fluvium in bona quantitate distinguens a meridie terram filiorum Mladochuet eundo per arbores fructuum, quadunatur aliis duobus ramis fluvii Casna; sicque quadunatus vergit iterum ad meridiem in commetaneitate predictorum filiorum Mladochuet, et exit de ipso fluvio ad unam stratam ad duas arbores nucis, et vadit per ipsam stratam in terra arabili penes arbores fructuum, et veniendo in eadem versus villam Casna revertitur iterum ad primam metam, et ibi terminatur. Et ut presens nostra donacio firma esse possit et valeat, in huiusmodi rei certitudinem et maioris robur firmitatis presentes contulimus duplicis sigilli nostri munimine roboratas. Datum per manus venerabilis viri Magistri Demetrii, Albensis Ecclesie Prepositi, domini Pape Capellani, aule nostre ViceCancellarii, dilecti et fidelis nostri, anno ab Incarnacione Domini millesimo ducentesimo septuagesimo septimo, octavo idus Marcii, Regni autem notri anno quinto.

(Tkalcsics, Monum. hist. Episc. Zagrabiensis I. köt. 183. l.)